จอมพล...หักใจรัก

จอมพลหักใจรัก

นิยายนี้มีการปรับเนื้อหาให้มีความน่าติดตามมากขึ้น แต่พระเอกก็ยังใจร้ายเหมือนเดิมนะคะ

ฝากผลงานด้วยนะคะ ใครไม่ชอบกดผ่านนะ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันค่ะ

นายหัวน้อย จอมพล พงศธร

 หนูนางค์ ศรีจันทร์

 ตัวอย่าง 1

“ทำไมถึงหนีออกมา...”

“คุณไม่รู้จริง หรือคุณแกล้งไม่รู้กันแน่ คุณจอมพล” เธอตอบน้ำเสียงเบา สั่นเทาบ่งบอกถึงความเจ็บปวดรวดร้าวในจริงใจ

“เรื่องที่เธอนอนกับฉันงั้นเหรอ เรื่องแค่นี้เอง? อยากได้เงินเหรอ? อยากได้เพิ่มเท่าไร ทำไมไม่บอกมาดีๆ ทำไมต้องเรียกร้องความสนใจจากฉันด้วยวิธีนี้” ชายหนุ่มสาดคำพูดเจ็บแสบใส่ หญิงสาวทั้งๆ ที่เธอไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย

“คุณคิดแบบนั้นกับฉันจริง ๆเหรอ คุณคิดว่าฉันอยากได้เงินของคุณเหรอ ฉันดูเป็นผู้หญิงหน้าเงินขนาดนั้นเลยใช่ไหม คุณจอมพล...!!” ชายหนุ่มมองคราบน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างเลอะ เต็มใบหน้านวล หญิงสาวเมินหน้าหนีคนใจร้ายที่ทำหน้านิ่งดุดัน เธอเจ็บปวดกับสิ่งที่ชายหนุ่มคิดกับเธอ

“ถ้าไม่ใช่เงิน? แล้วเธอต้องการอะไร ” จอมพลจับใบหน้าเธอให้ประจัญหน้า จ้องมองในดวงตาหวาน ที่คลอไปด้วยหยาดน้ำตา มองเจ้าชีวิตด้วยความเจ็บปวดใจปนดื้อรั้น

ชายหนุ่มไม่ได้ต้องการคำตอบจากเธอเท่าไรนัก เขาสนใจร่างกายนุ่มนิ่มของเธอมากกว่า ทั้งร่างกายและแววตาดื้อรั้น ทำให้เขาอยากจะลงโทษมากกว่าการพูดคุย

เขาประกบจูบปากหวานที่อวบอิ่มของเธอ อย่างคนหิวกระหาย ดุดัน หญิงสาวที่โดนรุกล้ำก็ตระหนกขืนตัวหันหน้าหนี ปิดปากแน่น เพื่อไม่ให้คนใจร้าย แทรกลิ้นเข้ามาภายในได้

“ออย นะ ออย” เสียงอู้อี้ลอดออกมาจากปากเธอ แต่คนที่มีความต้องการนั้น ไม่ได้ฟังหญิงสาวเลย ชายหนุ่มก็รุกไล่ เข้าไปในใต้เสื้อเพื่อสัมผัสเธอให้มากขึ้น

หนูนางค์เผยอปาก ร้องห้าม การกระทำตามใจของจอมพลจนเผลอ ให้ลิ้นร้อนเข้าไปชิมความหวานของเธอได้ เขาจูบดูดกลืนลงโทษ แทบจะสูบวิญญาณของหญิงสาว เมื่อผละออกจากปากนุ่มของเธอแล้ว หนูนางค์ต้องหอบเอาอากาศเข้าปอดอย่างคนขาด อากาศหายใจ มองคนที่ต้องการร่างกายเธออย่างปวดร้าว ไม่ว่าเวลาไหน คนตรงหน้าก็มีแต่ความใคร่ ความต้องการในเรือนร่างของเธอเท่านั้น

“พอใจคุณแล้วใช่ไหม ที่ต้องการให้ฉันกลับไป เพื่อเรื่องนี้โดยเฉพาะใช่ไหม” เธอมองจ้องใบหน้าคมเข้มของเขา อย่างตัดพ้อ น้อยเนื้อต่ำใจ

“มันก็คือสิ่งที่ฉันควรจะได้ บุญคุณของไร่พงศธร ทั้งให้ที่อยู่ ที่กิน ส่งเสียเธอเรียนมาตั้งเท่าไร แค่นอนกับเจ้าของไร่แค่นี้ก็ถือว่าเป็นการตอบแทนผู้มีบุญคุณไง เธอคิดหนีมาดื้อๆ แบบนี้ ไร่ฉันก็ขาดทุนกันพอดี” จอมพลพูดอย่างคนเห็นแก่ตัว จับกดร่างบางให้ชิดกับโซฟา คนฟังคำพูดเห็นแก่ตัวของชายหนุ่มก็อดสะเทือนใจไม่ได้

“เมื่อไร...บุญคุณของเรา จะจบสิ้นกันสักที ฉันต้องอยู่กับคุณ นานเท่าไร คุณถึงจะพอใจ” เสียงหญิงสาวสั่นถามอย่างแผ่วเบา สมเพชตัวเองอย่างที่สุด แต่เธอก็ไม่มีทางเลือกเลย

“มีลูกชายให้ฉันซิ ฉันอยากมีลูกกับเธอ”

ตัวอย่าง2

....................หญิงสาวจอดรถอุ้มลูกชายพาดบ่าเพื่อเข้าบ้าน กลับเจอชายหนุ่มเจ้าของบ้านนั่งรอ หน้าบอกบุญไม่รับอยู่ ใบหน้าบึ้งตึงส่งผ่านสายตา มาทางแม่ของลูก 

“นี่มันกี่โมงแล้วกี่ยามแล้ว พาลูกออกไปตะลอนไม่รู้เวลาเลย" คนโมโหอารมณ์ฉุดเฉี่ยวออกมา ดีที่แม่บ้านรู้งานพาเด็กชายขึ้นไปชั้นบนแล้ว จอมทัพจึงไม่สะดุ้งตื่นด้วยเสียงดังๆของบิดา

“ฉันก็แค่พาจอมทัพไปสวนสัตว์เท่านั้นเอง” เธอบอกชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า คนที่ผิดนัดเป็นเขา แต่ชายหนุ่มกับต่อว่าเธอเหมือนความผิดนั้นเป็นของเธอ

“ฉันบอกว่าไม่ต้องไป ทำไมเธอดื้อ...พาลูกออกไป แล้วไปกันแค่สองคน ถ้าลูกฉันเป็นอะไร ใครจะรับผิดชอบ”

“คุณพล... จอมทัพก็เป็นลูกของฉันนะ ฉันดูแลเขาดีที่สุด ในฐานะที่ฉันเป็นแม่เขา” หญิงสาวน้ำตาคลอ กับคำพูดของชายหนุ่ม เหมือนเธอจะทำร้ายลูกตัวเองอย่างนั้นแหละ  

“ทีหลัง ถ้าเธอจะไปหาชู้รัก ไม่ต้องเอาลูกไป อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าเธอไปกับไตรภพ เธอคิดจะสวมเขาให้ฉันใช่ไหม”จอมพลกระชากตัวหญิงสาว เข้าหาตัวด้วยความหวงแหน กอดรัดแน่นจนคุณแม่ลูกหนึ่งหายใจไม่ออก

“ปล่อยนะ ฉันไม่เคยคิดอะไรชั่วๆ แบบนั้นเหมือนคุณหรอก อย่าเอานิสัยของคุณมาตัดสินฉัน”

หนูนางค์จิกข่วนคนร่างใหญ่อย่างโมโหกับคำดูถูก ไม่ยอมให้คนที่ขึ้นชื่อว่าพ่อของลูกมาดูถูกแบบนี้

คนที่ขัดขืนจนหมดแรงหอบกระเส่าด้วยความเหนื่อยจากการดิ้นรน

“นิสัยแบบฉันมันยังไง  หนูนางค์”

“คุณทำอะไรก็รู้อยู่แก่ใจนั่นแหละ กับคุณเมธิดาไง เขาก็คู่ควรกับคุณดีนี่ ถ้าคุณอยากหย่ากับฉันบอกเลย” เธอพูดท้าทายคนใจร้าย อย่างเหลือจะอด ถ้ามันคือสิ่งที่เขาไม่อยากจะเอ่ย เธอจะเป็นคนพูดมันเอง

"ที่พูดเรื่องหย่ากับฉัน เธอยังรักมันใช่ไหม อยากกลับไปหามันใช่ไหม อยากกลับไปหา ไอ้ปลัดหน้าโง่นั้นใช่ไหม?" คนที่โมโหกับการท้า หย่าของภรรยา คิดไปต่าง ๆ นานา ด้วยแรงอารมณ์ของคนใจร้าย เขาเขย่าร่างบางจนสั่นไหวไปทั้งร่าง

“คุณเป็นบ้าหรือไง ฉันเจ็บ” เธอร้องบอกเขา อย่างเหลืออด 

“ฉันมันบ้า...ไม่มีวันนั้นหรอกวันที่เธอจะไปจากฉัน จำไว้ เธอต้องอยู่กับฉันไปอีกนาน ไปบอกชู้รักของเธอซะนะ ถึงแม้จะเป็นของเหลือเดนฉันก็ไม่ให้มันกินจำไว้” ชายหนุ่มพูดอย่างเดือดดาล บีบแขนหญิงสาวด้วยแรงโทสะ จนหนูนางค์นิ่วหน้าด้วยความเจ็บ เธอสะบัดตัวออกจากคนใจร้าย ฟาดเข้าใบหน้าของสามีเต็มแรง

เพียะ...!!!!

​